کنسرت گروه کامنت «رفته از دست» یازده مهر 1393، اریکه ایرانیان، تهران
عکس از یزدان محمدجانی
یزدان محمدجانی
پس از شش سال از پیدایش گروه کامنت می توان با قاطعیت گفت آن ها امضای خود را دارند و حرف خاص خودشان را می زنند. جدای از بحث تاثیرپذیری و الهام گرفتن که برای هر گروه و هنرمندی صادق است، می توان رد یک خط مشی مشخص را در آلبوم رفته از دست دید. اولین آلبوم مجاز گروه کنسرتی مجاز را در پی داشت که بلیط های آن در کمتر از بیست و چهار ساعت فروخته شد. کنسرت «رفته از دست» در روز یازده مهرماه 1393 در سالن اریکه ایرانیان تهران و در دو سانس برگزار شد. 6.30 عصر و 9.30 شب. نوشته ای که در حال خواندن آن هستید نوشتاری مختصر است بر اجرای سانس دوم یعنی 9.30 شب. هوا مطلوب و مرغوب بود. آرام آرام به سمت سالن محل برگزاری کنسرت می رفتیم اما با سرعتی شاید حدودا 20 سانتی متر بر ثانیه! خیل عظیم جمعیت، که غالبا جوان بودند، خود را آماده تماشای و تشویق گروه مورد علاقه شان کرده بودند و به آرامی مسیر را طی می کردند. قبل از ورود به سالن محل اجرا بلیط ها با نظم خاصی بررسی شدند و جمعیت وارد سالن شدند. خیلی زود، به نسبت، هر کس صندلی خود را پیدا کرد و به انتظار تماشای کنسرت گروه کامنت نشست. کنسرت رسما با پخش تیزر مهیج و بسیار جالبی از اعضای گروه شروع شد. تا اینجا همه چیز با نظم خاصی پیش رفت. پس از پخش تیزر اعضای گروه یک به یک بر روی صحنه ظاهر شدند و شور و شوق عجیبی بین هواداران و تماشاگران دیده شد. همانطور که قبل از کنسرت گفته شده بود اجرا ترکیبی از آلبوم رفته از دست و چند قطعه قدیمی بود. قطعات اجرا شده در آن سانس: «رفته از دست»، «به فکر»، «ستاره ها»، «هی تو»، «دایره ها»، «فرشته مرگ»، «میریم بالاتر»، «نگاه من»، «برگشت»، «اطراف ما»، «درخت»، «نمی ایستم»، «از جنس دیروز»، «با مسیر باد ۱»، «با مسیر باد ۲»، «لحظه ها» و «می تونی». تماشاگران از لحظه اول با خواننده همخوانی کردند و نشان دادند که لحظات بسیاری را با قطعات این گروه ثبت کرده اند. حرکات و واکنش های تماشاگران جالب و پر از هیجان بود. آن ها از لحظه اول تا لحظه آخر با قطعات خواندند و اعضای گروه را تشویق کردند تا نیمی از خاطره خوب یک شب به یاد ماندنی را آنها ساخته باشند. از نمونه های خوب ارتباط کامل گروه و تماشاگران می توان به اجرای قطعات «نمی ایستم»، «با مسیر باد ۲»، «لحظه ها»، «درخت» و «رفته از دست» اشاره کرد (پس از اتمام اجرای قطعه «نمی ایستم» تماشاگران درخواست اجرای مجدد این قطعه را داشتند). یعنی جایی که مخاطب با احساس تمام و با چشمانی بسته اشعار را کلمه به کلمه با کیان پورتراب می خوانَد و با حرکات خود نشان می دهد که گیتار نیما رمضان، درامز بردیا امیری، بیس آرین کشیشی و کیبورد اشکان آبرون را درک و هضم کرده است. اما نیم دیگر آن شب، گروه کامنت: با قاطعیت می توان گفت یکی از بی نقص ترین اجراهای زنده ایرانی. این کم نقص بودن در وکال کیان پورتراب، گیتار نیما رمضان و درامز بردیا امیری مشهود بود. آن ها به استیج تعلق دارند. به راحتی با مخاطب ارتباط برقرار می کردند و مدیریت شان بر روی صحنه به گونه ای بود که نشان از شناخت آن ها از مخاطب به واسطه همکاری های متعددشان با گروه ها و هنرمندان دیگر در سال های اخیر داشت. سالن اریکه ایرانیان سالنی تر و تمیز و جمع و جور برای این کنسرت بود که کمی نقص فنی در صدابرداری این کنسرت مشهود بود ولی نظم برگزاری کنسرت از ابتدای ورود به اریکه، تا هماهنگی متقابل تماشاگران با عوامل برگزار کننده، هماهنگی گروه در اجرا، هماهنگی متقابل گروه و مخاطب و در نهایت اجرای فوق العاده خوب اعضای گروه باعث شد این اجرای دوست داشتنی در شبی دوست داشتنی که با بارانی پاییزی دوست داشتنی تر هم شده بود به پایان برسد. ضمنا مهدی یراحی، شهاب رمضان، میلاد درخشانی، فرزاد فخرالدینی، سامان وندادی، دارا دارایی، هومن نامداری، شایان فتحی، آرون حسینی، علی بیرنگ و آرش پاکزاد مهمانان این شب بودند.
ایول. می‌خواستم ازت بپرسم کدوم قطعه‌ها رو زدن که آماده باشیم باسه این 5 شنبه… 😉
در ضمن تقاضای پست و ریویوبر آلبوم جدید تام یورک و مونو و تیس ویل دیستروی یو داریم. سپاسگذارم…
خودمم دوس دارم بنویسم. وقت گیره. تمرکز میخواد.
خیلی وقت بود متنی ازت نخونده بودم یزدان جان. ولی با هنوزم مثل قدیم گیرا و کامل با توصیفایی هستش که راحت می تونم حس کنم که خودم اونجا بودم. پیروز باشی.
در ضمن برای این بند موفق وطنی آرزوی پیشرفت بیشتر و بیشتر رو دارم. واقعاً حرفی برای گفتن داشتن و دارن . 🙂
قربانت. مطمئنا کامنت بند ازون گروه هایین که روز به روز پیشرفت می کنن. به دلایل مختلف که یکیش موندن تو ایرانه به نظرم.
دیشب حالش رو بردیم . همه‌چی خیلی خوب بود. ما خوب، کامنت بند خوب، هوا مطلوب و مرغوب 😉
ایول. به شما خوش بگذره انگار به ما خوش گذشته.
با آلبوم جدیدشون ارتباط برقرار نکردم هنوز ( یکی از دلایل نرفتن به اجرای اینبارشون) در صورتی که آلبوم اولشون صافم کرد. یکم حس عامه پسندی می‌ده و نگاهشون به لیریکس عوض شده و خاص آلبوم اول نیست. حالا الان برم باز گوش بدم ببینم نظرم عوض میشه یا نه.
من که کاره ای نیستم ولی امیدوارم خوشت بیاد.
وقتي آلبوم جديدشون رو شنيدم به آينده ي كامنت بيشتر اميدوار شدم. به نظرم آلبوم» رفته از دست» خيلي خوب بود. ولي وقتي نظر بعضي از دوستان در گروپ رو ميخوندم از نحوه ي برخوردشون متعجب ميشدم،معمولي،كپي بلكفيلد،كپي كلدپلي!!،وكالشون :/… (احساس ميكنم كلا دوست داريم متفاوت بودنمون رو نشون بديم وبا مجوز گرفتن كامنت اين جو ضدشون به وجود اومده تا حد كمي) ، اگه اين آلبوم از يكي از دهات هاي ايسلند ميومد خيليا فوق العاده و شاهكار موسيقيايي ميدونستنش :))) ممنون كه راجع به كامنت نوشتي،دوست داشتم بدونم ديدت رو نسبت بهشون،،خيلي از لحظه هاي خوب امسال من با كامنت گذشت 🙂 بازم دمت گرم سرباز وطن :))
یکم دیگه سرباز نیستم خیلی وقته چار ماهی میشه تموم شده :))
دوم از کجا میدونستی سربازم؟ :))
سوم آقا کامنت خوبه چون خوبه چون حسش می کنی ماها عادت کردیم به تخریب. یه کار خوب درومده اونم دقیقا دلیلش اینه که ایران موندن وگرنه اگه از ایران میرفتن میشدن مثل خیلی های دیگه که الان حتی خبری هم ازشون منتشر نمیشه. لذت ببر از موسیقیشون بقیه رو هم دایورت کن :))
عه،مباركه. از اونجا كه يه زماني پيگير گروه فيسبوك و اينا بودم،اين كنكور ارشد لعنتي رو بدم پيگير ميشم باز.
چرا فکر کردی در ایران موندن باعث پیشرفته؟
خب این یه نظر شخصیه و کاملا استقرایی. سیل عظیم گروه ها و موزیسین هایی که از ایران رفتن و کاملا محو شدن و هیچ وقت نتونستن نوآوری قبل از رفتن رو داشته باشن باعث شد این نظر شخصی رو داشته باشم.
پس میشه افول یه گروهو کمی بخاطر رفتن از ایران دونست
اما هرگز نمیشه موندن رو باعث پیشرفت دونست
قطعا نمیشه گفت موندن یا رفتن دلیل اصلی پیشرفت یا پسرفته.