Nosound ─ At the Pier (EP) – 2012

بدست

B+ / A must listen

.

 سه سال از انتشار آخرین آلبوم استودیویی Nosound می گذرد. نوساند پروژه ای تک نفره (در ابتدا) که بازیگردان اصلی صحنه موسیقی اش مرد با استعداد و خوش قریحه ایتالیایی «جانکارلو اررا – Giancarlo Erra» است. قرار بر این است که EP جدید مقدمه ای باشد برای جدیدترین آلبوم نوساند که سال آینده میلادی منتشر خواهد شد. دوستی در سایت لست اف ام از من سوال کرد که گروه های مشابه نوساند کدام ها هستند؟ جواب بدون اغراق این بود: هیچ گروهی شبیه نوساند نیست. می توانید رگه هایی از پینک فلوید یا پورکوپاین تری ببینید در آن. یا امبینت Brian Eno را در آن پیدا کنید. یا تاثیرات موسیقی پست مدرن را از آن بیرون بکشید اما نوساند همه این ها هست و هیچ کدام این ها هم نیست. موسیقی نوساند به طرز عجیبی بکر و بی نظیر است. اگر تا به امروز فرصتی پیش نیامده که کارهای این گروه را گوش کنید فرصت را غنیمت شمرده و همین حالا دست به کار شوید. اگر از من بپرسند 10 گروه موسیقی برتر و تاثیر گذار در زندگی شما کدام ها هستند مطمئن باشید نام نوساند را در این لیست خواهید دید. موسیقی میخکوب کننده ای که ساعت ها شنونده را چون زندانی به اسارت خود در می آورد و صدای توهم زای جانکارلو ارا مطمئنا یکی از عجیب ترین معجون هایی است که موسیقی دنیا به خود دیده است. خُب با این مقدمه می رسیم به EP جدید که تفاوت هایی با آلبوم های قبلی نوساند دارد. بارزترین تفاوت این EP با کارهای گذشته نوساند نشستن کریس میتلند پشت ست درامز است. کریس میتلند (Chris Maitland) درامر قبلی پورکوپاین تری. همان مو فرفری دوست داشتنی که در لایو های قدیمی پورکوپاین تری هیجان و حرکات خاصی پشت ست درامز دارد. همچنین Marianne De Chastelaine ویالن سل می نوازد. ای پی جدید شامل سه آهنگ است. شروعی تازه (A New Start) گویی هم اشاره به شروعی جدید پس از 3 سال دوری دارد هم اشاره به شروعی تازه با اعضای جدید و در نتیجه فرم موسیقی جدید. این آهنگ اولین آهنگ EP است و خود شروعی است برای این آلبوم. فضای این ترک کاملا نوساندی است. اما کریس میتلند فضا را دگرگون کرده است. رقص درامز در سرتاسر آهنگ بخصوص در نیمه پایانی آهنگ خودنمایی می کند. گویی در انتها گیتار جانکارلو و درامز کریس با هم جیغ می کشند و آهنگ را از آن خود می کنند. آهنگی در نیمه اول به وکال و ویالن سل تعلق داشت. فضای کلی همان فضاست اما فرم تغییر کرده است. حضور کریس میتلند پررنگ و تاثیرگذار است. همان گونه که جانکارلو می گوید: کریس با نوازندگی مبتکرانه و قدرتمند خود ابعاد جدیدی به داینامیک نوساند افزود. ترانه دوم (The Anger Song) متفاوت ترین آهنگ این EP است و همان گونه که از نام آهنگ بر می آید خشمگین است. شاید خشن ترین و بی پروا ترین آهنگ نوساند تاکنون. سولو انتهای آهنگ وحشی، خسته و سرد است. همچنان درامز می تازد. دیگر خبری از درامز خسته نوساند نیست. انگار کریس میتلند هر چه خواسته انجام داده است!. و اما سومین و آخرین آهنگ این EP یعنی دو میمون (Two Monkeys) آهنگی ملو و تمپو پایین بر پایه پیانو و گیتار بیس و گیتار تکرار شونده است. لیریکس بی نظیری دارد و جز عمیق ترین و مریض ترین کارهای نوساند در بین کارهای جدیدشان.

.

آذر 1391 – یزدان محمدجانی

.

دسته : Artists
برچسب‌ها : , , , , , , , , ,