In the Silence – A Fair Dream Gone Mad – 2012
.
.
مترجم: نیما اشرفی
گروه پراگرسیو/اتمسفریک متال کالیفرنیایی In the Silence بلافاصله پس از انتشار آنلاین نخستین آلبوم‌شان “A Fair Dream Gone Mad” در چهارم ژوئن 2012 (پانزدهم خرداد 1391)، پیشرفت چشمگیری داشتند. این آلبوم به مدت دو روز در فهرست 100 آلبوم ام‌پی‌تری برتر هارد راک/متال (با کسب رتبه‌ی 77) در سایت amazon.com/mp3 باقی ماند و پس از انتشار، منتقدان در سایت آمازون و آی‌تونز به تحسین آن پرداخته‌اند:
.
«یک شاهکار بی چون و چرا… بی‌شک بهترین آلبوم آغازین[1] سال در بین آلبوم‌های منتشر شده در سال‌های پیش و احتمالاً سال‌های متمادی آتی» – Marc Nocerino (نویسنده)
.
«بهترین آلبوم آغازین سال برای افرادی که Katatonia، Opeth، Porcupine Tree یا A Perfect Circle را می‌پسندند. معدود آلبوم‌هایی پیدا می‌شوند که تک‌تک آهنگ‌های آن بی‌نقص باشند، اما این اتفاق درباره‌ی این آلبوم افتاد!» – frikishop (وبلاگ نویسی از اسپانیا)
.
«بهترین آلبوم اتمسفریک متال که پیدا می‌شود، و قطعاً بهترین موسیقی که گروه‌های متال آمریکایی در چندین سال گذشته ساخته‌اند.» ( Jarek Tatarek, Astheroth, Arcane Dimensio)
.
.
اعضای این گروه عبارتند از: Josh Burke (خواننده، گیتاریست و ترانه نویس)، Nate Higgins (گیتار)، Dennis Davis (گیتار باس) و Niko Panagopoulos (درامز). این گروه کار خود را از سال 2009 در ساکرامنتوی کالیفرنیا آغاز کرد و سال‌های اخیر را به پیشبرد موسیقی خود و نواختن در کلوپ‌های محلی پرداخته است. شاید بهترین راه برای توصیف موسیقی این گروه، ذکر کردن نظر Marc Nocerino (نویسنده‌ی ساکن Nevada City و طرفدار این گروه) باشد که در سایت آمازون و آی‌تونز آمده است:
.
«این موسیقی رازآلود (اتمسفریک) است و با هوشمندی ساخته شده است. ترکیبی از هوک[2]های هارد راک، ریف[3]های بسیار هوی (heavy) و عناصر پراگرسیو به همراه جوی سنگین و اندوه‌بار. این موسیقی حقیقتاً مرز میان ژانرها را در هم می‌شکند تا آلبومی پدید آید که هم‌زمان هوی، گیرا، زیبا و فراموش نشدنی است.»
.
ترانه‌های این آلبوم تامل برانگیز هستند و گستره‌ی آن شامل موضوعاتی کاملاً شخصی تا ترانه‌های علناً سیاسی می‌شود. Josh Burke خواننده و گیتاریست این گروه واقعاً از صمیم قلب می‌خواند و این را می‌توان نه تنها از ترانه‌هایی که می‌خواند بلکه از سبک صادقانه‌ی خواندنش دریافت. گرچه برخی از ریف‌های این آلبوم مناسب آلبوم‌های دث‌متال هستند، اما Josh همچنان با صدایی نرم و احساسی می‌خواند. تمامی آهنگ‌های این آلبوم به خوبی ساخته و پرداخته شده‌اند و هر کدام از اعضای این گروه استعداد موسیقیایی بی‌نظیر خود را در این آلبوم به نمایش می‌گذارند. Josh به همراه گیتاریست دیگر گروه Nate Higgins قطعات خیره کننده‌ای از تک‌نوازی گیتار با سبک‌هایی از بلوز-جزفیوژن گرفته تا قطعات نئوکلاسیک به اجرا می‌گذارند. Dennis Davis نیز درک عمیقی از ساز خود را به نشان می‌دهد. گیتار نوازی او مرا یاد اسب‌های اصیل می‌اندازد: خونسرد و دوست داشتنی در ظاهر، اما سرشار از قدرت در وقت نیاز. این امر باعث می‌شود پلی میان نوازندگی پرشور گیتار و درام زدن قدرتمند و قاعده‌مند Nik Panagopoulos ایجاد شود.
.
اگر فارغ از ژانر موسیقی، به موسیقی عشق می‌ورزید و از آهنگ‌سازی لایه لایه و سازبندی کاملاً استادانه لذت می‌برید، حتماً این آلبوم را تهیه کنید و اگر ذائقه‌ی موسیقی‌تان مثل من باشد، این آلبوم را پشت سر هم، به دفعات و هر روز گوش خواهید داد.
آلبوم A Fair Dream Gone Mad بین ژوئن 2011 و می 2011 در استودیوی FatCat ضبط شد و Jack (Jay) Trammell وظیفه‌ی تهیه‌کنندگی و مهندسی آن را به عهده داشت. او تهیه کنندگی بسیاری از گروه‌های اهل ساکرامنتو، از جمله Broken Iris و Early States، را نیز به عهده داشت؛ اما شاید به خاطر کارهایش در صنعت سینما بیشتر شناخته شده باشد؛ او موسیقی تیزر فیلم‌های مشهوری مانند In Time، Mission Impossible: Ghost Protocol، Act of Valor و Total Recall را ساخته است.
.
.
[1] آلبوم آغازین = اولین آلبومی که یک گروه می‌سازد.
[2] قطعات ملودیک یا ریتمیک که در طول آهنگ تکرار می‌شوند.
[3] تقریباً معادل هوک است، قطعات تکرار شونده
.
.
تشکر
برای این پست خوب
استفاده کردم
آلبوم رو گوش می کنم و نظرم رو میدم
باز هم ممنون
هنوز نظر ندادیا 🙂
سلام
از انصاف نباید گذشت
آلبوم بسیار خوبی بود
این نظری بعد از شاید 20 بار گوش دادن به آلبوم است
همانطور که در پست نوشته شد ریتم های سنگین و ریف های هوی و تا اندازه ای خشن بسیار برازنده این آلبوم هست
و با اینکه شخصا از سبک هوی فاصله گرفته ام ولی این کار رو دوست داشتم
با تشکر
خواهش میشه
من مدت هاست نه که اصلا»،ولی کمتر به Metalو زیر شاخه هاش گوش میدم. احتمالا» بخشیش بخاطر بالا رفتن سن و ساله. امّا در این مورد: اوّلین خوبی آلبوم هم سطح بودن نسبی و یکدستی کارهاست. دوّمین نکته انصافا» Vocal کم نقصشه با صدایی گیرا و نافذ. سوّم اینکه مثل همه ی بچّه های سبک Metal استاندارد نوازندگی ها بالاست…ولی نکاتی که نپسندیدم: پاندول شدن کارها بین Progressive و Death و Heavy و Hard که حتّی در درون یک آهنگ واحد اتّفاق می افته مقبول من نیست(هر چند حتما» عدّه ای اینو نقطه ی مثبت کار میدونن). Riff های سنگین با Metal Distortion مجموعه ی کار رو شلوغ جلوه میده. با اینکه تکنیک نوازندگی Drummer گروه بالاست ولی گاهی اونقدر ورجه ورجه میکنه و پشت سر هم Fill in شلوغ میزنه که به شنیدن کلیّت کار آسیب وارد می کنه. اساسا» نوازنده هاش یک کمی هنوز دارن که احتمالا» بخاطر جوون بودنشونه.آلبوم از نظرLead Guitar قوی و Melody های منحصر بفرد فقیره. در نهایت فکر می کنم مخاطب های این سبک باهاش ارتباط خوبی بر قرار کنند ولی برای من با ارفاق 7/10
ممنون فرشید جان
ای وای..جا افتاد این کلمه…(اساسا» نوازنده هاش یک کمی هنوز Show Off دارن که)…
با اين همه تعريف، انتظار چيزي رو داشتم كه بيشتر مورد علاقم باشه. اما اين تا اون اندازه منو درگير نكرد. شايدم بخاطر اينه كه سنگينه. ولي خب قطعا جزء بهتريناي امسال به شمار مياد. بايد بيشتر گوش بدم تا بيشتر دوس دارش بشم.
خُب کار اولشون بوده . خیلی نمیشه از آلبوم اول اونم تو همچین سبکی انتظار خاصی داشت وقتی کاتاتونیا همه حرفا رو زده به نوعی
سلام به دوست خوبم خسته نباشی . من مدیر یکی از سایت های Rock و Metal ایران New.Gomusic.ir هستم خواستم پیشنهاد همکاری بدم به شما . اگر تمایل دارید این آیدی من هست Cold.outside@ymail.com امید وارم حاضر به همکاری باشید . باز هم ممنون از شما دوست خوبم .
همکاری تو چه زمینه ای؟
تو زمینه تحلیل آلبوم و مترجم . و معرفی آثار بسیار زیبا
بازتاب: Albums Worth Listening To – 2012 – Part 1 « Psychedelia Music E-Zine