Steve Hogarth & Richard Barbieri – Not The Weapon But The Hand – 2012
.
.
.
ریچارد باربیری
ریچارد باربیری را با Porcupine Tree می شناسند. کیبورد پلیر موقر انگلیسی که فعالیت موسیقیایی خود را از سال 1976 با گروه Japan آغاز کرد. وی در آن گروه با موزیسین های شاخصی چون Steve Jansen ، David Sylvian و Mick Karn همکاری می نمود. بعد از انحلال Japan باربیری با دیوید سیلوین بند جدیدی پایه ریزی کردند به نام The Dolphin Brothers و یک آلبوم تحت این نام منتشر کردند. همکاری این دو نفر ادامه پیدا کرد ولی از آن به بعد تحت عنوان Jansen & Barbieri به انتشار آلبوم می پرداختند. اواخر سال 1989 همه اعضای سابق Japan به جز راب دین دور هم جمع شدند و اینبار تحت عنوان Rain Tree Crow یک آلبوم منتشر کردند. سال 92 باربیری در ساخت مینی آلبوم Loveblows & Lovecries از گروه No-Man همکاری داشت و این اولین فعالیت وی با استیون ویلسون بوده است و استارتی برای فعالیت بلند مدتش در پورکوپاین تری. سال 93 ریچارد لیبل Medium Productions را تاسیس می کند. این لیبل کارهای اعضای سابق Japan را منتشر میکرد. یا دقیق تر بگویم فعالیت های مختلف این سه نفر در قالب پروژه های گوناگون موسیقی : Jansen – Barbieri – Karn . ریچارد در این مدت دو آلبوم منتشر کرد اولی به همراه همسرش Suzanne J. Barbieri با نام Indigo Falls در سال 1996 و دیگری به همراه Tim Bowness از No-Man با نام Flame در سال 94 . فعالیت او بعنوان کیبورد پلیر در پورکوپاین تری ابتدا بعنوان نوازنده مهمان در آلبوم سال 93 گروه Up the Downstair شروع شد و سپس بعنوان عضو دائمی گروه ادامه یافت. او همان آقای عینکی ، موقر و دوست داشتنی است که در هنگام اجرای زنده آهنگ های پورکوپاین تری و معمولا در نقاط اوج آهنگ ( که شنونده ها ، طرفداران و معمولا خود موزیسین ها در این لحظات از خود بی خود می شوند ) یک لبخند ملیح به لب دارد ! نکته جالب اینجاست که او در این لحظات با کیبورد خود در حال ویران کردن شماست و یک لبخند هم بر روی لب دارد ! وحالا پروژه مشترک جدید وی به همراه Steve Hogarth .
.
.
.
استیو هوگارث
خواننده ماریلیون پس از فیش. وی از سال 1989 ترانه نویس، خوانده، نوازنده پرکاشن – گیتار و کیبورد در این گروه مشهور است. رونالد استفن هوگاث به h مشهور است و تاکنون چهار آلبوم انفرادی منتشر کرده است. وی ضمنا در آلبوم های بسیاری بعنوان موزیسین میهمان حضور داشته است که از آن جمله می توان به آلبوم های The Emperor Falls از جان وزلی، Systematic Chaos از دریم تیاتر و The Awakening از ادیسونز چیلدرن اشاره کرد. استیو و ریچارد آلبوم مشترک خود را پیچیده، چند لایه ( موسیقیایی و کلامی ) ، شبح وار و البته شخصی می دانند.روسه ساخت آلبوم اواخر سال 2011 به پایان رسید و باید بدانید که Chris Maitland (عضو سابق پورکوپاین تری) نیز در آن همکاری کرده است. امیدوارم از شنیدن این آلبوم لذت ببرید.
.
.
آلبوم مرتب و روبراهی بود. من که لذت بردم. ممنون یزدان.
خواهش می کنم
اولین چیزی که نظرم رو جلب کرد و برام خوشایند بود Lyrics کار بود که خیلی شسته رفته و دلنشین نوشته شده بود( The red kite is dancing in the sky/Fixing your steady eye).حالا چه بصورت آوازی چه بصورت Narration .بخشی رو هم که شخصا» دوستش نداشتم کم لطفی گل درشت تمام طول آلبوم به فعالیت سازهای زنده و آکوستیک (غیر از کیبورد و سینتی سایزر و Sequencer ) بود. حقیقتش بجز در یکی دو تا از قطعات(تازه اونم کمرنگ) صدای ساز زنده و لحن نوازنده رو نمیشه شنید. یادش بخیر،یه زمانی نماد موسیقی راک(حالا در هر زیر شاخه ای) صدای گیتار الکتریک بود،حالا باید سمعک بذاریم تا شاید دراین ژانر Cross over/Neo Prog به زور صدای گیتار بشنویم. در مورد درامز و بیس هم وضع بهتر از این نیست.اکثرا» Sequence/Sample شده و گاهی بصورت Doubled نواخته شده!!…کلیّت آلبوم به نظر خیلی «شخصی» میرسه و مقیّد مخاطب نیست،کمی زود و شاید سخته الان قضاوت کنیم که طرفداران این جنس کار احساس رضایت از این آلبوم خواهند داشت یا خیر…
قطعاتی که من بیشتر پسندیدم Naked و Red Kite بودند ولی هیچکدوم از آهنگها «نابودم» نکرد..»خراب» نشدم باهاشون(آخ که یاد روزی افتادم که بیست و یکساله بودم و آهنگ The Space رو با اجرای Hogarth/Marilion شنیدم،چه کرد اون کار با من ،میرم همین الان گوشش میدم اصلا»!!).
خلاصه کنم،از نظر من آلبوم اثر بزرگی نیست(شاهکار که هیچ)…هارمونی،کمپوزیسیون و تنظیم متعارفی داره…نکته ی مثبتش (غیر از ترانه نویسی پر زورش) اینه که اذیت نمی کنه و میشه تمامش رو براحتی گوش داد(بقول سیاوش عزیز،مرتب و روبراه)…از پنج ستاره من دو و نیم تا سه ستاره بهش میدم.
…و دست آخر ممنون از معرفی این آلبوم یزدان جان.
خواهش می کنم . مرسی از نظرت
بازتاب: Marillion – Sounds That Can’t Be Made – 2012 « Psychedelia Music E-Zine
بازتاب: Albums Worth Listening To – 2012 – Part 1 « Psychedelia Music E-Zine
من یکی دو تا از track های این آلبوم رو گوش کردم به نظرم نسبتا خوب اومد که هنوز یکمی از اون تم های قدیمی ملودی و درام ریچارد باربیری در این آهنگ ها حس می شد و البته جا داره از شما یزدان عزیز بابت اشارتون به اون آلبومی که اوایل دهه نود میلادی که کار مشترک دیوید سیلوین با مثلث استیو جانسن،میک کارن و باربیری که به اسم rain tree crow که یه شاهکار استثنایی در نوع خودشه تشکر ویژه کنم.یعنی نمی تونم حس نوستالژیک این اثر جاودانه را با چه توصیفی بیان کنم.و البته دنبال کارهای مشابه اون گشتم ولی موفق نشدم.ولی نمی دونم چه حسی تو کار آلبوم های قدیمی وجود داره که تو کارهای جدید امروزی به هیچ عنوان پیدا نمی شه یا خیلی کمه.کلا گذر زمان انسان رو از حس عاطفی زندگی به سمت تکنولوژی و دید مادی و تجاری می بره ….
زندگی مدرن همه چیزُ نابود می کنه